Οι νεοφιλελεύθεροι και το ευρώ 21/11/2010
του Τάκη ΜίχαΑυτό το οποίο είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ότι μια Αριστερά «παλαιάς κοπής» έχει επιβάλλει την ιδεολογική της κυριαρχία. Ακόμα χειρότερο είναι ότι οι ανακρίβειες τις οποίες διαδίδει μέσω της συνεχούς επανάληψης καταλήγουν να θεωρούνται «αυτονόητες πραγματικότητες» και να επαναλαμβάνονται άκριτα και από σοβαρούς δημοσιογράφους. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί πρόσφατο άρθρο του Σταύρου Λυγερού της Καθημερινής στο οποίο ο καλός συνάδελφος αποδίδει την κατασκευή του «ευρώ» στον μονεταρισμό και κατ επέκταση στον νεοφιλελευθερισμό. Πρόκειται για μια τεράστια ανακρίβεια-το ακριβώς αντίθετο ισχύει: Μόνο οι μονεταριστές και οι νεοφιλελεύθεροι αντιστάθηκαν στην δημιουργία του ευρώ διατυπώνοντας την πρόβλεψη ότι θα οδηγήσει-οπως συνέβη- σε μια νομισματική κόλαση. Ας δούμε τις απόψεις του πιο γνωστού ίσως νεοφιλελεύθερου οικονομολόγου, του Αμερικανού νομπελίστα Μίλτον Φρίντμαν σχετικά με το ευρώ. Σε συνέντευξή του στην «Κοριέρε ντέλα Σέρα» (27/8/01)ο Φρίντμαν χαρακτηρίζει το ευρώ ένα «μεγάλο λάθος», που θα προκαλέσει αναταραχή στις ευρωπαϊκές χώρες τα επόμενα έτη. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο NPQ (1999): «Ένα ενιαίο νόμισμα αποτελεί ένα πολύ σωστό νομισματικό μέτρο υπό ορισμένες συνθήκες, όπως δηλαδή αυτές που επικρατούν στις ΗΠΑ, αλλά ένα πολύ λανθασμένο μέτρο υπό άλλες συνθήκες, όπως π.χ. αυτές που επικρατούν στην Ευρώπη». Σε άρθρο του στη «Wall Street Journal» (20/06/97) ο Αμερικανός νομπελίστας διερωτάται αν ισχύει, όπως πιστεύουν οι υποστηρικτές του ευρώ, ότι «τα οφέλη από τη μεγαλύτερη πειθαρχία και το χαμηλότερο κόστος συναλλαγών υπερβαίνουν τις ζημιές που θα προκαλέσει η εγκατάλειψη ενός αποτελεσματικού προσαρμοστικού μηχανισμού οπς αυτού των μεταβαλλόμενων ισοτιμιών». Η απάντησή του είναι σαφής: «Η άποψή μου ήταν πάντοτε ότι οι ζημιές υπερβαίνουν τα οφέλη. Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεν έχουν είτε αρκετά ελαστικούς μισθούς και τιμές είτε εργατική κινητικότητα είτε έναν αποτελεσματικό διορθωτικό δημοσιονομικό μηχανισμό, που θα αναπλήρωναν το μηχανισμό των μεταβαλλόμενων ισοτιμιών». Σημαίνει αυτό ότι το ευρώ θα καταρρεύσει; «Το ερώτημα», απαντάει ο Φρίντμαν στο άρθρο του στη «Wall Street Journal», δεν είναι αν το ευρώ είναι οικονομικά βιώσιμο, αλλά αν είναι προτιμητέο σε σχέση με ένα σύστημα μεταβαλλόμενων ισοτιμιών». Με άλλα λόγια, το ευρώ είναι βιώσιμο στο βαθμό που οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών είναι διατεθειμένες να δεχτούν επίπεδα ανεργίας 10% και πάνω, όπως άλλωστε συμβαίνει σήμερα. Αν ισχύουν όλα αυτά, τότε γιατί δημιουργήθηκε το ευρώ; Οι λόγοι για τον Φρίντμαν είναι καθαρά πολιτικοί. «Τα κίνητρα για την υιοθέτηση του ευρώ», γράφει στο άρθρο του στο NPQ, «είναι πολιτικά και όχι οικονομικά. Ο στόχος είναι η στενή σύνδεση της Γερμανίας με τη Γαλλία, έτσι ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα ενός μελλοντικού πολέμου στην Ευρώπη». Θα πετύχει τουλάχιστον στους πολιτικούς του στόχους το ευρώ; «Μάλλον όχι», απαντάει ο Φρίντμαν. «Πιστεύω ότι η υιοθέτηση του ευρώ», αναφέρει στο προαναφερθέν άρθρο του, «θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Θα επιδεινώσει την πολιτική ένταση μεταξύ των χωρών, μετατρέποντας τα διαφορετικά οικονομικά σοκ που πλήττουν κάθε χώρα -και τα οποία θα μπορούσε να είχε απορροφήσει ο μηχανισμός των μεταβαλλόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών- σε έντονες πολιτικές διαφορές». «Μια νομισματική ένωση», καταλήγει, «που επιβάλλεται κάτω από μη ευνοϊκές συνθήκες, θα αποβεί εμπόδιο στην επίτευξη της πολιτικής ενοποίησης. Το ευρώ θα γίνει μια μεγάλη πηγή προβλημάτων, όχι βοήθειας .Το ευρώ δεν έχει προηγούμενο. Από ό,τι γνωρίζω, δεν έχει υπάρξει ποτέ μια νομισματική ένωση αποτελούμενη από ανεξάρτητα κράτη που εκδίδουν ένα ψευτονόμισμα. Το ευρώ είναι καλό για την Ευρώπη μόνον υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει παντού ελαστικότητα. Σε έναν κόσμο κυμαινόμενων ισοτιμιών, αν μια χώρα δοκιμάσει ένα σοκ που απαιτεί μείωση μισθών... είναι ευκολότερο να το κάνει αφήνοντας να αλλάξουν οι ισοτιμίες. Όμως σήμερα με το ευρώ δεν υπάρχει αυτή η επιλογή». Ανάλογες ήσαν και οι απόψεις της κατ εξοχήν πολιτικής εκπροσώπου του νεοφιλευθερισμού Μάργκαρετ Θάτσερ. Ήδη το 1990 η Θάτσερ προέβλεπε καθαρά την καταστροφή που θα έφερνε η έλευση του ψευτονομισματος. Στην αυτοβιογραφία της αναφέρει πως προειδοποιούσε τους συνεργάτες της ότι το κοινό νόμισμα δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει αφ ενός πανίσχυρες οικονομίες όπως της Γερμανίας και ταυτόχρονα μικρότερες χώρες όπως την Ελλάδα. Η Γερμανία, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Θάτσερ ,θα έτρεμε τον πληθωρισμό ενώ το ευρω θα αποδεικνύονταν μοιραίο για τις φτωχότερες χώρες καθ όσον «θα κατέστρεφε τις μη αποδοτικές οικονομίες τους» «Η Μάργκαρετ Θάτσερ» γράφει ο Πίτερ Οσμπορν στην Daily Telegraph “έχει κατηγορηθεί από τους εχθρούς της για αναλγησία. Όμως οι υποστηρικτές της ευρωζώνης σήμερα είναι διατεθειμένοι δεχθούν με ευχαρίστηση τον τεράστιο ανθρώπινο πόνο που συνεπάγεται η προσπάθεια τους να επιβάλλουν την οικονομική και νομισματική ενοποίηση. Η Θάτσερ γνώριζε ότι αυτά θα ήσαν τα αποτελέσματα του παρανοϊκού σχεδίου τους και γι’ αυτό προσπάθησε να τους σταματήσει». *Ο Τάκης Μίχας είναι δημοσιογράφος.

Οι (νεοφιλελεύθεροι) Ρεπουμπλικάνοι στο πλευρό του Τσίπρα! 16/11/2010
του Τάκη Μίχα Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα είναι το ευρύτερο φάσμα των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την αντιμνημονιακή πολική του κ. A.Τσίπρα και των συμμάχων του (Σαμαρά, Παπαρήγα). Σε αυτό το φάσμα ξεχωριστή θέση κατέχουν οι Ρεπουμπλικάνοι των ΗΠΑ- ιδιατερα το πλέον ακραίο νεοφιλελεύθερο κομμάτι τους. Γι’ αυτούς η πρόσφατη βοήθεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα αποτελεί πραγματική κατάρα την οποία υπόσχονται ότι θα προσπαθήσουν να πολεμήσουν με κάθε τρόπο. «Είναι τελείως άδικο –ως θέμα αρχής-να αναγκάζει κανείς τους Αμερικανούς φορολογουμένους να δίνουν τα χρήματα που κέρδισαν με σκληρή δουλεία προκειμένου να στηρίζουν αποτυχημένες πολιτικές σε σχετικά εύπορα κράτη» δήλωνε ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής του Κάνσας Todd Tiahrt εκφράζοντας την κρατούσα σε αυτούς τους κύκλους άποψη. Οι ΗΠΑ συνεισφέρουν (περίπου ) το 18% του τμήματος του δανείου που παρέχει το ΔΝΤ. Αυτή είναι η «ποσόστωση» των ΗΠΑ στον διεθνή χρηματοπιστωτικό οργανισμό. Παράλληλα οι Ρεπουμπλικάνοι ξεκίνησαν από την περασμένη άνοιξη διάφορες νομοθετικές προσπάθειες προωθώντας μέτρα που θα απαγορεύουν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να συμμετέχει σε επιχειρήσεις «διάσωσης» οικονομιών. Μια τέτοια πρόταση είναι να μην μπορεί το ΔΝΤ να χρησιμοποιεί αμερικανικά κονδύλια για την διάσωση οποιασδήποτε χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρις ότου το χρέος της χώρας που δανείζεται να μειωθεί στο ποσοστό του ΑΕΠ που προσδιορίζεται από την συνθήκη του Μάαστριχτ(60%). Ένας από τους Ρεπουμπλικάνους που προωθούν την νομοθεσία, ο γερουσιαστής Jim DEMint υποστηρίζει ότι το δάνειο της ΔΝΤ προς την Ελλάδα μπορεί να κοστίσει στον αμερικανό φορολογούμενο 50 εκατομμύρια δολάρια: «Ο Αμερικανικός λαός δεν θέλει να δει την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποτυγχάνει» δήλωνε ο DeMint. Όμως αυτό το Ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης ,όλο αυτό το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα ότι θα αναβάλλει τις σκληρές αποφάσεις που θα πρέπει να λάβουν οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί πραγματική απάντηση για την χρηματοπιστωτική κρίση στην Ευρώπη είναι η χρηματοοικονομική πειθαρχία, οι σκληρές αποφάσεις και οι μεταρρυθμίσεις που θα αποκαταστήσουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες και τις παγκόσμιες αγορές. Η Αμερική προσπαθεί να αποκαταστήσει την δική της οικονομία και αυτή είναι η χειρότερη περίοδος να ζητήσει κανείς από τους φορολογούμενους να δανειστούν και άλλα χρήματα από την Κίνα προσκείμενου να συμβάλλουν στην διάσωση ξένων κρατών» Από την πλευρά της η βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων της Ουάσιγκτον Cathy McMorris Rodgers δήλωνε ότι η Ελλάδα «θα πρέπει να σφίξει την ζώνη της». Και συνέχιζε: «Αν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να την βοηθήσουν αυτό είναι δική τους δουλειά. Όμως δεν μπορούμε να ζητάμε από τον Αμερικανό φορολογούμενο να συνεισφέρει μέσω του ΔΝΤ. Άλλωστε εμείς δεν ζητάμε από το ΔΝΤ να σώσει την Καλιφόρνια!» Σε μια πρόσφατη εκπομπή του CNBC ο γνωστός συντηρητικός σχολιαστής John Kernan έκανε έκκληση στο «Κίνημα του Τσαγιού» να ενεργοποιηθεί εναντίον της βοηθειας που παρέχει το ΔΝΤ στην Ελλάδα: «Οι οπαδοί του κινήματος δεν γνωρίζουν ότι τα χρήματα τους πάνε για να συντηρούν τους δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα. Θα πρέπει να τον μάθουν». Θα πρέπει αν σημειωθεί ότι οι προσπάθειες των Ρεπουμπλικάνων να εμποδίσουν την βοήθεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα δεν είχαν μέχρι σήμερα μεγάλα αποτελέσματα διότι οι Δημοκρατικοί μέχρι πρόσφατα έλεγχαν και τα δυο νομοθετικά σώματα. Όμως σήμερα μετά τις πρόσφατες εκλογές η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι ελέγχουν την Βουλή των Αντιπροσώπων. Σήμερα έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες να εμποδίσουν οποιεσδήποτε προσπάθειες πρόσθετης ενίσχυσης της Ελλάδας η οποιασδήποτε άλλης χώρες από το ΔΝΤ. Προς μεγάλη χαρά του κ.Α.Τσίπρα και των συμμάχων του. Η αντίθεση των ακραίων φιλελευθέρων στην λειτουργία του ΔΝΤ δεν είναι συγκυριακή ούτε εντοπίζεται μόνο στην συγκειμένη περίπτωση του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας. Είναι δομική και αφορά αυτό καθ αυτό το ΔΝΤ και την λειτουργία του- σε αντίθεση με την κρατούσα παραφιλολογία στην Ελλάδα που θέλει να βλέπει το ΔΝΤ σαν όργανο των νεοφιλελευθέρων. Παρά τα όσα εγγράφονται στην ντόπια αριστερή μυθολογία, το ΔΝΤ δεν αντιπροσωπεύει την κυριαρχία των αγορών αλλά είναι μία απόπειρα πολιτικής απάντησης στην κυριαρχία των αγορών, ένας διακρατικός παρεμβατισμός στις αγορές:«Γι αυτό και πολλοί ακραίοι νεοσυντηρητικοί απεχθάνονται θεσμούς όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.», όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του ο συνάδελφος Πάσχος Μανδραβέλης. Χέρι-χερι λοιπόν ο κ. Α.Τσιπρας όχι απλά με τον Α.Σαμαρά αλλά και με το «κίνημα του Τσαγιού» και τους ακραίους νεοφιλελευθέρους των ΗΠΑ… *Ο Τάκης Μίχας είναι δημοσιογράφος.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

Η αναμέτρηση της πρώτης Κυριακής των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση υπήρξε άσφαιρο βόλι.  Ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς των κομμάτων περί σοφού λαού οι εκλογείς ήταν φανερό πως δεν είχαν την παραμικρή διάθεση να εκφράσουν την παραμικρή πολιτική τάση. Ανακατεμένα αποτελέσματα έδωσαν σε όλους το δικαίωμα να ισχυρίζονται πως θριάμβευσαν. Δίχως βέβαια κανένας να έχει δίκιο. Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως η χώρα κατρακυλά. Οχι μόνο λόγω ξεπερασμένων ηγεσιών αλλά και λόγω ενός εκλογικού σώματος αδιάφορου και με έντονα  αντιφατικές θέσεις.

Η Νέα Δημοκρατία πανηγυρίζει γιά ένα απροσδιόριστο αποτέλεσμα. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει για τι ακριβώς χαίρεται. Η αντι-μνημονιακή της εκστρατεία είναι ολοφάνερο πως απέτυχε. Πουθενά σχεδόν, σε σοβαρές αναμετρήσεις,  δεν πέτυχε ποσοστά μεγαλύτερα από 37%. Είναι δυνατόν να είναι επιτυχία το γεγονός πως ο υποψήφιος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «κατόρθωσε» στην Αττική να περάσει στον δεύτερο γύρο. Και να θεωρείται  ικανοποιητική  η επίτευξη ενός ποσοστού γύρω στο 20%. Οταν μάλιστα η ΝΔ στις περασμένες εκλογές ήταν πάνω από 27% και δεν έχει καμία φθορά εφ’ όσον δεν είναι κυβέρνηση και έχει μάλιστα τοποθετηθεί εναντίον και του Μνημονίου.

Από την πλευρά της κυβέρνησης η στάση ικανοποίησης των στελεχών της είναι εξ’ ίσου ακατανόητη. Με χαμηλότατα ποσοστά οι εκλεκτοί της, ακόμη κι εκεί όπου η ΝΔ κατέβηκε διασπασμένη (λ.χ. στον Πειραιά) διακινδυνεύουν να μην κερδίσουν καμία αναμέτρηση στον δεύτερο γύρο. Ο Πρωθυπουργός είχε θέσει θέμα ενδεχόμενης προσφυγής στις κάλπες αν οι υποψήφιοι που στηρίζει αποδοκιμασθούν από τον λαό. Στην λογική της αποδοκιμασίας από τον λαό της οικονομικής του πολιτικής.  Κι έσπευσε το βράδυ των εκλογικών αποτελεσμάτων να κλείσει το θέμα με άκρως δυσνόητη επιχειρηματολογία. Αν στο δεύτερο γύρο συσπειρωθούν οι δυνάμεις που αντιστρατεύονται το Μνημόνιο και καταποντισθούν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι, ποιά θα είναι η θέση της κυβέρνησης; Θα θεωρήσει πως δεν υπάρχει θέμα και θα περιορισθεί στην χαρά της πως ο υποψήφιός της στην Αττική «κατόρθωσε» να περάσει στον δεύτερο γύρο;

Οσο για τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς μήπως ήρθε η ώρα να σιωπήσουν; Ο θόρυβος που συνήθως κάνουν είναι πολύ παραπάνω από το ειδικό τους βάρος και το συγκεκριμένο πολιτικό τους εκτόπισμα.  Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώθηκε και η ηγεσία του εξευτελίστηκε. Είτε σε πολυδιάσπαση είτε μεμονωμένα, τα ποσοστά του δείχνουν πως οι θέσεις του δεν συγκινούν την ελληνική κοινωνία.  Καιρός να πάψουν να μας ζαλίζουν με εκδοχές και συνθηματολογίες εξωπραγματικές και ανέφικτες. Οσο για το ΚΚΕ, μόνο τα στελέχη του και οι γενικότερα συμπαθούντες των ΜΜΕ είδαν κάποια εκλογική επιτυχία. Η αύξηση στα ποσοστά του δεν είναι παρά προιόν της μεγάλης σχετικά αποχής.  Σε απόλυτους αριθμούς οι ψήφοι των διαφόρων Λαικών Συσπειρώσεων (η δημοτική εκπροσώπηση του κόμματος) δεν ήσαν περισσότερες από τις προηγούμενες εκλογές. Απλά, η αποχή που χτύπησε κατά κύριο λόγο την βάση των άλλων κομμάτων  ευνόησε το ΚΚΕ του οποίου τα ποσοστά, αν και με τους ίδιους ψήφους, φούσκωσαν πάνω από την φυσιολογική τους διάσταση. Είναι λοιπόν φανερό πως ούτε το υποτιθέμενο κόμμα της εργατικής τάξης δεν αύξησε την λαική του απήχηση. Και σε μιά περίοδο πως κανένα από τα αστικά, λεγόμενα, κόμματα δεν είχε την δυνατότητα να πλανέψει τους εκλογείς με υποσχέσεις παροχών, διορισμών και άλλων σχετικών πολιτικάντικων πρωτοβουλιών.

Το τελικό αποτέλεσμα λοιπόν των εκλογών είναι γενική σύγχυση. Το μοναδικό συμπέρασμα στο οποίο μπορεί κάποιος να καταλήξει είναι μιά γενική  αποστροφή του κόσμου προς την πολιτική. Κόμματα και πολιτικοί δεν εμπνέουν πλέον την κοινή γνώμη. Και είναι άγνωστο, κάτω από τις σημερινές πραγματικά δύσκολες συνθήκες, πως θα κινητοποιηθεί ο κόσμος να υπερβάλει εαυτό και να προχωρήσει σε κινήσεις υπέρβασης και δημιουργίας. Η χώρα βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο.  Καθοδηγούμενη από αδύναμες ηγεσίες. Ας ελπίσουμε πως κάτι καινούργιο θα μπορέσει να αναδειχθεί.    

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ - ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ξεσηκωμός λοιπόν με στόχο την αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω. Εχουμε βουλιάξει όσο δεν γίνεται περισσότερο. Ο κόσμος είναι απογοητευμένος αλλά δίχως μπούσουλα και κατεύθυνση. Κοντά στο 40% των εκλογέων αποφάσισε να μην ψηφίσει για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κι εκείνοι όμως που προσήλθαν στις κάλπες ψήφισαν τον Ψωμιάδη και ...τον Ψινάκη!! Αυτή την Ελλάδα θέλουμε; Μιά τέτοια χώρα ονειρευόμαστε; Πρέπει λοιπόν κάτι να κάνουμε. 

Αυτό το ιστολόγιο δημιουργήθηκε από μιά ομάδα ανήσυχων πολιτών με στόχο το ξεσήκωμα της κοινωνίας. Με κατεύθυνση όμως και συγκεκριμένους στόχους. Πρέπει να πολεμήσουμε, μαζί με άλλους που μοιράζονται τις ανησυχίες μας,  για να αναγεννηθεί η χώρα μας. Κι έχουμε στόχους σαφείς και ξεκάθαρους. 

.Είμαστε κατά των φόρων. Δεν είναι δυνατόν άλλοι να δουλεύουν κι άλλοι ανέξοδα να απολαμβάνουν. Οι περισσότεροι έλληνες να επιβαρύνονται με την μισθοδοσία όσων είναι βολεμένοι στον δημόσιο τομέα. Τα χρήματα που κερδίζουμε από την δουλειά μας είναι δικά μας. Κι όχι των πολιτικών που τα μοιράζουν κατά το δοκούν  για να εξαγοράζουν ψήφους. Θέλουμε λοιπόν μιά χώρα ελάχιστων φόρων. Η κάθε κυβέρνηση που θα εκλέγεται θα δεσμεύεται προεκλογικά για τους φόρους που θα βάζει. Κανένας καινούργιος φόρος δεν θα μπαίνει πριν περάσει η τετρατεία.   

.Είμαστε κατά της Δημόσιας Γραφειοκρατίας. Το δημόσιο οφείλει να πάψει να πνίγει τις δημιουργικές μας ικανότητες. Το ελάχιστο κράτος είναι το καλύτερο κράτος. Δεν χρειάζονται οι δεκάδες εγκύκλιοι, άδειες, εγκρίσεις, πιστοποιητικά, κανονισμοί και ρυθμίσεις. Τους κανονισμούς τους διαμορφώνει και τους επιβάλλει η κοινωνία και η ζωή. Κι όχι οι στρεβλοί εγκέφαλοι των κρατικών γραφειοκρατών. Κι επιτέλους να υπάρξει ένας καινούργιος νόμος: ότι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται. Να πάψει να ακούγετια η κλασσσική γραφειοκρατική υπεκφυγή: "Δεν το προβλέπει ο νόμος".  Να επελευθερωθούμε από τις αρπάγες ενός αναίσθητου δημόσιου τομέα. Κι όσοι περισσεύουν από τον καταπιεστικό δημόσιο τομέα να πάνε στα σπίτια τους.

.Θέλουμε Δημοσιονομική Πειθαρχία. Το κράτος πρέπει να αυτοδεσμεύτεται. Το όποιο συμμάζεμα της οικονομίας οφείλει να ξεκινάει από τον δημόσιο τομέα και την ίδια την κυβέρνηση. Κι όχι από τους πολίτες. Γιατί να διατίθενται δωρεάν κινητά τηλέφωνα σε Υπουργιούς και δημόσιους γραφειοκράτες; Με ποιά λογική υπάρχουν στην Ελλάδα κρατικοί φορείς που δεν  συναντώνται στην διοικητική δομή ούτε ακόμη και υπερδυνάμεων.  Καμία αύξηση δμοσίων δαπανών δεν θα πρέπει να εγκρίνεται αν δεν συνοδεύεται από ίσου ποσοστού αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Πως γίνεται να αυξάνουμε τις δαπάνες μας ενώ μειώνονται τα έσοδά μας; Η πειθαρχία και η υπευθυνότητα αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο μιάς καινούργιας πολτικής πραγματικότητας. Μιά  τέτοια Ελλάδα θα θέλαμε. Μιά χώρα με υπεύθυνους πολίτες. Και με μιά διοίκηση μικρή και άμεσα υπόλογη στους πολίτες. Που είναι τα αφενβτικά και όχι τα υποζύγια.       

.Οραμά μας είναι το Μικρότερο Κράτος. Με λίγους και χαμηλούς φόρους, με έλάχιστους και ικανούς γραφειοκράτες, μα ελάχικστους κανονισμούς και παρεμβατικούς φορείς. Ενα κράτος που θα φροντίζει τους πολίτες αντί να τους βασανίζει. Ενα δημόσιο τομέα δηλ. που δεν θα απλώνει τό χέρι στην τσεπη των φορολογουμένων όποτε καπνίσει στους κρατούντες. Το ιδιωτικό χρήμα είναι ιερό και δεν ανήκει στην πολιτική εξουσία. Κανένας φόρος δεν θα μπορεί να επιβάλεται δίχως ανταπόδοση καινούργιοων και αποτεςεσματικών υοηρεσιών οπρος τους πολίτες. Και ιδιαίτερα προς αυτούς που φέρουν τα σχετικά βάρη. 

Εμπρός λοιπόν για ένα ξεκίνημα εγκαθίδρυσης ενός συστήματος εξουσίας που να υπηρετεί τους οραματισμούς μας. Διαδώστε τις ιδέες μας. Κινητοποιηθείτε ώστε σύντομα τα οράματά μας να γίνουν πράξη.  Οργανωθείτε γύρω από αυτή την ιστοσελίδα. Οι ιδέες μας είναι το μεγαλύτερό μας όπλο.